Joker's Chronicles

Gülen yüz, bilinçaltımıza etki ederek onu seçmemizi ya da olaya satış noktasında bakarsak “daha fazla” satın almamızı sağlıyor.  Bilinçaltı mesaj, bir ürün için gözden çıkaracağımız para miktarını bile etkiliyor. Martin Lindstrom buy.ology’de bunu şöyle anlatıyor; İki araştırmacı, 16 milisaniye aralıklarla yani gönüllülerin bilinçli bir şekilde algılayamayacağı bir sürede önlerinden geçirilen gülen ve somurtan yüz görüntülerinin teste katılan deneklerin bir meşrubata verecekleri para miktarını nasıl etkilediğini göstermiş. Denekler yanıp sönen gülen yüz ifadelerini gördüklerinde öfkeli yüz ifadesini izlemeye oranla bardaklarına daha çok meşrubat koymuşlar ve iki katı para ödemeye de hazır olduklarını söylemişler. Araştırmacılar bu duruma “bilinçsiz duygu” adını vermişler. Bunun anlamı şu; denekler anlık duygusal değişimler yaşıyor ama buna sebep olan şeyin ya da duygularındaki değişimin bilincinde değiller. Kısacası gülen yüzler bilinçaltımıza etki ederek onu seçmemizi ya

Lindstrom’un “Buy.ology” kitabından notlar aktarmaya devam; 66 yaşımıza geldiğimizde hepimiz yaklaşık 2 milyon dolayında TV reklamı izlemiş olacağız. Yani 6 yıl boyunca haftanın 7 günü günde 8 saat reklam izlemekten bahsediyorum. 1965’te sıradan bir tüketici izlediği reklamların %34 ’ünü hatırlıyordu. 1990’da bu oran %8 ’e inmiş. 2007’de Ac Nielsen, 1000 tüketici arasında telefonla bir araştırma yapmış. Sonuç şu: Ortalama bir kişi izlediği reklamların %2.21 ’ini anımsıyor. Peki neden? En önemli sebeplerin başında “medya saldırısı” altında olmamız geliyor. İlgimizi çekmeye çalışan o kadar çok şey var ki sonunda beynimiz filtre sistemlerini iyice sıkılaştırıyor, kendini giderek daha çok kapatıyor. Böylece bırakın birkaç gece öncesini, dün ne yediğimizi bile hatırlayamaz oluyoruz.

1975’te Pepsi “Pepsi’nin Meydan Okuması” adlı deneyi başlatır. Hem de iyi bir tanıtım kampanyasıyla. Deney basittir. Martin Lindstrom’un Buy.ology kitabından notları paylaşmaya devam; Dünyanın dört bir köşesinde yüzlerce Pepsi görevlisi, alışveriş merkezleri ve süpermarketlerde kurulan bankolarda  masanın başında toplanan meraklı insanlara  üzerinde herhangi bir işaret bulunmayan iki bardak uzatırlar. Bunlardan birinde Pepsi, diğerinde ise tahmin edebileceğiniz üzere Coca Cola vardır. Denekler bardaklardaki kolayı içtikten sonra kendilerine hangisini daha çok beğendikleri sorulur. Pepsi yöneticilerinin beklentisi, sonuçların umdukları gibi çıkması halinde yaklaşık 70 milyar dolarlık Amerikan meşrubat sektöründe Coca Cola’nın hakimiyetine son vermektir. Şirketin pazarlama bölümü sonuçları topladığında bir miktar şaşırsalar da hepsinin yüzleri güler. Çünkü gönüllülerin yarısından fazlası Pepsi’yi Coca Cola’ya tercih etmiştir. Artık herşey bitmiş, savaş kazanılmıştır. Demek ki

Martin Lindstrom’un Buy.ology kitabı tam anlamıyla bir “bomba”. Yeni bitirdiğim kitaptan aldığım notları kısa kısa paylaşacağım. İşte bunlardan ilki; Amerika’da piyasaya sürülen her on üründen sekizinin kaderi başarısızlığa mahkum. 2005’te tüm dünya mağazalarının vitrinlerinde ilk kez yer alan 156.000 ürün , piyasaya her üç dakikada bir yeni bir ürün çıktığına işaret ediyordu. IXP pazarlama grubuna göre, dünya çapında her yıl kabaca 21.000 yeni marka piyasaya çıkıyor, ancak bunların %90’ı bir yıla kalmadan raflardan kayboluyor. Tüketici ürünlerinde tüm yeni markaların %52’si ve bireysel ürünlerin %75’i tutunamıyor. Peki buna çare ne? İnsanlara “Artık yeni marka üretmeyin!” diyemeyeceğinize göre markaların satın alma psikolojimizdeki yerini tespit etmek daha iyi bir çözüm. Yani biz hangi markaları nasıl, neden seçiyoruz?’un cevabı önemli. Ya da hangi markaları tercih etmiyoruz’un cevabı. Lindstrom’un buna cevabı; Nöropazarlama (neuromarketing). Nöropazarlama, kısaca beynimiz